Sąd Ostateczny jest już bliski a gdy nastanie, to będzie oddzielone ziarno od plew a Kościołem Ojca mego zawładnie ktoś niezwykły, kto kontynuował będzie dzieło wprowadzenia rodzaju ludzkiego do Królestwa Bożego. I nastąpią wtedy u niewiernych wielkie krzyki i zaciskanie, zgrzytanie zębów. Sąd Ostateczny będzie wielkim dobrem dla jednych a koszmarem zła i potępienia wiecznego dla drugich. Będzie sądem nad żywymi i umarłymi.
Ufajcie Bogu zawsze. Niech zawołanie: "Jezu, ufam Tobie" będzie Waszym codziennym przekonaniem. Jeżeli Jemu zaufacie, to wiedzcie, że wszystko co się stanie, wszystko co jest, właśnie takim miało być. Wiedzcie też, że nic nie wiecie ponad to, co On chce ażebyście wiedzieli, aby Jego wiedza choć w części stawała się Waszą wiedzą a czyny Wasze były zamierzonymi przez Niego, by wprowadzić Was ponownie do Królestwa Bożego. W pełnej ufności do Niego nie musicie się niczego obawiać. Czuć będziecie wtedy spokój ducha i pewność oczekiwanych przez Niego uczynków Waszych. Choć nieraz trudno jest wytrwać w postanowieniach, to wiedzcie, że wielkie jest Miłosierdzie Boże i zawsze Bóg czeka na Was.
Ufajcie też Bogu w cierpieniach waszych. Cierpienie zbliża nas także do drugiego człowieka i do Boga Ojca! Śmierć Jezusa Chrystusa darowana przez Boga Ojca rodzajowi ludzkiemu jako akt jego zbawienia i zmazania grzechu pierworodnego, jest aktem najwyższego Miłosierdzia i Miłości Boga do ludzi. Męka Pańska była i do dzisiaj jest, i pozostanie drogą ku zbawieniu Waszemu, również poprzez cierpienie. Właśnie cierpienie bywa zbawieniem Waszej duszy, albowiem przybliża Was do cierpienia Jezusa Chrystusa i cierpienia innych ludzi. Poprzez nie stajemy się empatyczni wobec innych, nabieramy pokory wobec życia, lepiej rozumiemy łaskę istnienia. Ono pozwala nam dostrzec i rozróżnić dobro od zła, pozwala też nauczyć się wybaczania innym. Cierpienie pozwala też zrozumieć i dostrzec piękno życia – jego istotę, wewnętrzną kwintesencję a nie tylko zewnętrzne jego oznaki, opakowanie. Śmierć zaś dla tych, którzy zaufali i uwierzyli w Trójcę Świętą jest darem życia w Królestwie Bożym.
Módlcie się także za grzeszników, aby znaleźli drogę do Królestwa Bożego. Oni tak naprawdę w skrytości ducha cierpią a ich cierpienie jest wielkie. Podajcie rękę swoim wrogom i ciemiężycielom, i wskażcie im drogę ku dobru, miłości i nadziei. Dajcie im wybór i odejdźcie ku spokojowi ducha, ku Bogu. Jeżeli za Wami nie podążą, to zaproście ich do wspólnej drogi wtedy, kiedy do tego dojrzeją. Walcząc z nimi ich metodami zła, stajecie się takimi jak oni... a wtedy nie kroczycie drogą do Królestwa Bożego i nie dajecie drogowskazu, nie jesteście przykładem i celem nawrócenia...
Miłujcie się wzajemnie jak Bóg Was umiłował i miłuje, miłujcie bliźniego swego jak siebie samego! Miłość do Boga i do innych ludzi to najważniejszy Boży Ślad jaki codziennie zostawiacie za sobą w czasie ziemskiego życia! Niezależnie do czego w tym życiu zostaliście powołani przez Pana. Powołani zaś do małżeństwa niech kochają żonę swoją, męża swojego a piękno duchowej miłości wzajemnej niech dopełnia wzajemna radość z miłości cielesnej.
Wybaczajcie innym jak Bóg Wam zawsze wybacza, jeżeli zwrócicie się do Jego Miłosierdzia! Niech zatli się w Was iskierka, która rozpali ogień ciepła miłości międzyludzkiej. Niech ten płomień pozwoli powrócić do naturalnego wzajemnego szacunku i czynienia bliźnim dobra oraz dawania radości a nie smutku i goryczy. Ten zaś, kto wybacza wrogowi i prześladowcy swojemu już niemal dostąpił zaszczytu powrotu do Królestwa Bożego. Wybaczyć bowiem może tylko ten, kto w sercu i duszy swojej ma więcej dobra i miłości do bliźniego swego niż zła wszelkiego. Ten zaś, kto nie potrafi wybaczyć wrogowi i prześladowcy swojemu, ma w sercu swoim i duszy swojej więcej złych niż dobrych cech, co oddala go od chwały Królestwa Bożego. Zdolność szczerego, głębokiego i prawdziwego wybaczania wrogom i prześladowcom swoim staje się powrotem do człowieka stworzonego przez Boga Ojca, człowieka przed popełnieniem przez niego grzechu pierworodnego. Wybaczajcie więc bliźnim swoim a będzie Wam wybaczone!
Amen
((pierwotnie spisane w dniu w dniach 01 i 06.04.2012 oraz zakończone i opublikowane ostatecznie w odniesieniu do: ΙΧΘΥΣ oraz dni 17-19.03. 2012 roku, dnia 01 lipca Roku Pańskiego 2012 (Pierwszego Roku Nowego Ładu Bożego) o godz.: 17.11))
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarze nie są przeze mnie cenzurowane ani wycinane za wyjątkiem tych, które zawierają wulgaryzmy oraz bezpośrednie niemerytoryczne ataki ad presonam.